5. “Beni affeder misin?”
Bir ebeveyn olarak, evinizde bir otorite figürüsünüz. Çocuklarınızdan özür dilemek zordur, çünkü söz konusu olan gururunuzdur.
Ama önce liderler gelir. Evinizin lideri olarak ilk adımı siz atmalısınız.Örneğin, çocuğunuzla bir tartışma sırasında kaba bir şey söylediyseniz, “Üzgünüm, bunu söylememeliydim. Beni affedecek misin?” diyen ilk kişi siz olun.
Siz bu tür bir tevazuya örnek oldukça, çocuklarınız size karşı yeni bir saygı geliştirecekler. Bu aynı zamanda çocuklarınıza hepimizin hatalar yapabileceğini, ancak onlar için sorumluluk almanın çok önemli olduğunu göstermek için harika bir fırsattır.
6. Bunu nasıl yaptığını bana gösterir misin?
Bir noktada, çocuklarınız belirli şeyler hakkında sizden daha fazla bilgi sahibi olacak. Belki de zaten sosyal medya, müzik veya İnternet pazarlaması hakkında sizden daha fazla şey biliyorlardır. Her alanda çocuklarından daha fazlasını biliyormuş gibi davranan birçok anne baba var. Çocukları hemen hemen herhangi bir konuyu gündeme getirdiğinde, bu ebeveynler onların sözünü kesiyor, hemen sonuca varıyor veya yargıda bulunuyor.
Çok geçmeden, bu çocuklar ebeveynleriyle açıkça iletişim kurmayı bırakırlar. “Söylemek zorunda olduklarımı gerçekten dinlemediklerinde ailemle neden konuşayım?” şeklinde düşünürler. Bu nedenle, çocuklarınız bir konuda sizden daha fazla şey biliyorsa, “Bu çok ilginç bana daha fazlasını anlatır mısın?” demenizi tavsiye ederiz.
Çocuklarınızın sizin yapamadığınız bir şey yaptığını görürseniz, onlara “Bunu nasıl yaptığını bana da gösterir misin?” diye soruyor musunuz?Çocuklarınızın hobilerine gerçek bir ilgi gösterdiğinizde, kendilerini değerli ve saygı duyulmuş hissederler. Sağlıklı bir ebeveyn-çocuk ilişkisi için bu çok önemlidir.
7. Senin için buradayım
Çocuklar büyüdükçe daha fazla bağımsızlık isterler. Seçim yapma ve kendi rotalarını çizme özgürlüğüne sahip olmayı amaçlarlar. Ebeveynler, çocukları onlarla hiçbir şey yapmak istemiyormuş gibi hissetmeye başlayabilir. Ama durum böyle değil. En asi gençler bile bir dereceye kadar ebeveynlerinin ne düşündüğünü umursuyor.
Çocuklarınız ergenlik çağındaysa, mümkün olduğunca kendi seçimlerini yapmalarına izin verin. Ne de olsa, birkaç kısa yıl içinde yetişkin olacaklar. Nihai kararın kendilerine ait olduğunu açıkça belirttiğiniz sürece tavsiyelerinizi ve öğütlerinizi takdir edeceklerdir. Doğal olarak, seçimlerinin sonuçlarına da katlanmak zorundadırlar.
“Senin için buradayım” diyerek, çocuklarınız işler zorlaştığında yardım etmek için orada olduğunuzu bilecekler. Bu şekilde, dünyaya adım atarken daha emin olacaklar.
Sonuç olarak Ebeveynlik, hem hayal kırıklığı hem de neşe dolu bir maceradır, ancak karmaşık olması gerekmez. Bu yedi basit cümlenin devreye girdiği yer burasıdır.