Ailesi ve akranları ile iletişim kurmayan 4 yaşındaki Ecrin Nisan Çelepci’ye Avusturya’da otizm tanısı koyuldu. Tanı koyulduktan sonra Avusturya’da kızlarına eğitim aldırmak isteyen Çelepçi ailesi, eğitimin yetersiz ve etkisiz olduğunu görünce farklı arayışlara girdi. Götürüldüğü merkezlerde çözüm bulunamayınca minik kız, ailesi tarafından Türkiye’ye getirildi. Kocaeli’nin Başiskele ilçesinde bulunan Atlantis Özel Eğitim ve Rehabilitasyon Merkezi’nde aldığı eğitimle ailesi ve akranlarıyla iletişim kurmaya başlayan Ecrin Nisan’ın gelişimi ailesini sevince boğdu. Kızları ile iletişim kurmanın mutluluğunu yaşayan Çelepçi ailesi, Türkiye’deki özel eğitim imkanlarından övgü ile bahsetti.
Bize geldiği süreçte konuşamıyordu
4 yaşındaki Ecrin’e uygulanan özel eğitimden bahseden Özel Eğitim Öğretmeni Ebru Gerçek, “Bize geldiği süreç içerisinde konuşması yoktu, etkileşim kurmakta güçlük çekiyordu. Bireysel olarak daha çok oyunlar oynuyordu. Akranları ile etkileşimi sınırlıydı. Bizim yapmış olduğumuz eğitim planlamasında yoğun bir şekilde bireysel eğitim, oyun terapisi, duyu bütünleme, at terapisi ve Berard metodu ile desteklediğimiz iki aylık bir süreçte şu anki ivme çıktılarını aldık. İsteklerini artık cümle şeklinde ifade edebilmekte ve akranları ile yetişkinlerle oyun oynayıp etkileşim kurabilmekte” dedi.
Avusturya’da sırada bekledi, çareyi Türkiye’de buldu
Çocuklarındaki sorunu ilk kez eşinin fark ettiğini söyleyen Rukiye Çelepçi, “Çocuklara nazaran, kendi yaşıtlarına nazaran farklıydı. Göz kontağı kurmuyordu, bizimle ilgilenmiyordu. Hatta çocuk doktorumuz fark etmedi, özellikle üzerinde durduk ve iki sefer gittik. Sonra bizi yönlendirdiler. Bayağı bir testlerden geçtik. Profesörler baktı, tanıyı koydular. Ayda bir defa konuşma terapisi, evimize özel bir eğitmen ayda bir defa gelecekti. Ona da daha başlayamadık, sürekli sıralarda bekledik. Eğitim çok kısıtlı oralarda. Yok denecek kadar az. O yüzden biz de Türkiye’ye gelerek burada denemek istedik” diye konuştu.
“Kelime haznesi hiç yoktu”
Kızlarındaki gelişimle duygu dolu anlar yaşadıklarını ifade eden Çelepçi, “Ben buraya geldiğimde benim çocuğumda hiçbir gelişim yoktu denecek kadar azdı. Ağlama krizleri çok fazlaydı. Laf dinlemezdi, bizimle hiç oynamazdı, ilgilenmezdi ve hiç konuşmazdı. Kelime haznesi hiç yoktu. Buraya geldiğimizde çok şükür bayağı bir arttı. Buraya iki aylığına gelmiştim. Baktım kızımda bayağı bir değişiklik var. Eşime de kısa bir video attım, bana dediği ilk laf, ‘İstersen bir ay daha kal.’ Biz de 3 ayı tamamladık. Nasip olursa tekrar gelmeyi düşünüyoruz” şeklinde konuştu.
“Eğitim alması için bir sene beklemek zorunda kaldım”
Avusturya’daki eğitim imkanlarının yetersiz olduğunu ifade eden anne Çelepçi, “Avusturya’da benim bulunduğum bölgede bir tane terapi merkezi var. Çevre şehirlerden herkes oraya geliyor. İnsanları sıraya koyuyorlar. Ben kızıma tanı konulduktan sonra eğitim alması için bir sene beklemek zorunda kaldım. Eğitimimiz bitti, şimdi artık ayda bir kez konuşma terapisi olacak. O da yok denecek kadar az. Kızıma bir yarar sağlayacağını hiç sanmıyorum” ifadelerini kullandı. Kocaeli’deki eğitmenlerin ilgisi ve katkısından çok memnun kaldıklarını ifade eden anne, sözlerini şöyle sürdürdü: “Eğitmenlerimiz gerçekten harika. Hepsi birbirinden iyi öğretmenlerimizin. Onların emekleri çok fazla. Ben bunu kızımın üzerinde gördüm. Çok şükür sonucunu da aldık. Tekrardan gelmeyi düşünüyoruz Allah nasip ederse.”
