Namaz kılan, emirlere ve yasaklara azami dikkat eden biriyseniz bekli de atalarınızın kabul olunmuş duasısınızdır.
Aklınızın karıştığını görür gibiyim.
“Rabbim! Beni namaza devam eden bir kimse eyle. Soyumdan da böyle kimseler yarat. Rabbimiz! Duamı kabul eyle.” ( İbrahim Suresi, 40)
Kuran-ı Azzimüşşan’da geçen inanılmaz güzellikte bir dua. Yürekten gelen ve sıcacık gözyaşlarımızla destekleyeceğimiz bu dua, hem bizi hem de tüm neslimizi cennetlik kılacak tarzda.
Artık kendine ve çevresindekilere dua etmeyi unutanlarla aynı çağda yaşıyoruz maalesef. Bizler belki de zamanında bizler için yana yakıla dua eden büyüklerimizin duasıyız. Peki bizden sonrakilere de bizim dua etmemiz hoş olmaz mı?
Duayı duayla desteklemek duanın kabul edilebilirliliğini de kuvvetlendirmez mi? Rabbimizi hoşnut edecek bu davranışımız içimizi de ısıtacak cinsten. Yani, düşünsenize çocuklarınızın çocuklarına kendi çağınızdan iyi dilekler göndermeniz durumunda Allah onların da kalbine atalarına karşı bir sevgi ve bir merhamet koyabilecektir. Ve belki de farkında olmadan onlar da atalarının günahlarının affı için içten içe dua etme isteği duyabileceklerdir.
Gelin ağzı dualı insanlardan olalım. Maddi hiçbir götürüsü olmayan aksine imanımızı ve insanlara sevgi derecemizi arttıran bu işe sıkı sıkıya sarılalım. Bu hafta hatırladıkça kendimize ve neslimize bol bol dua edelim.
Allahım! Beni ve neslimi şeytanın fitnelerinden uzak tut. Bizleri Sana şeksiz ve şüphesiz inananlardan eyle; her türlü hastalık, musibet ve afetlerden muhafaza eyle. Neslimin tamamını-hiçbir fire vermeden- Senin yolunda koşanlardan eyle ve şehadetle sonlanacak ömürler ihsan eyle. Amin. Amin. Amin. Welhamdülillahi Rabbil Alemin…( Dualarımızın kabulü ve şükür niyetiyle El- Fatiha Maassalavat)