Betül Altınsoy’un Yazar Ebru Zeynep DİŞİAÇIK ile Söyleşisi
Öncelikle “Aç Kapıyı” kitabınız hayırlı olsun. Kitaplarınızı konuşmadan önce okuyucularımıza kendinizden bahseder misiniz?
Tabi. Öncelikle bu güzel söyleşi için sizlere çok teşekkür ederim. 1976 İstanbul Üsküdar doğumluyum. Eğitim hayatım boyunca yazı hayatımda hep vardı. 2016 yılından bu yana daha profesyonel bir şekilde yazı ile ilgileniyorum. Çeşitli öykü yarışmalarında birçok dereceler ve başarı ödülleri aldım. Son kitabımla birlikte üç öykü bir de deneme türünde kitabım bulunmakta. Kitaplarım sırasıyla 2018 yılında Bir iki üç tıp, 2019 yılında Kadife, 2021 yılında Babamın
Ayakkabıları, son olarak ta henüz daha çok yeni olan Aç Kapıyı. Aynı zamanda, 1995 yılından bu yana Alarko Carrier Sanayi ve Ticaret A.Ş. deki görevime devam ediyorum. Halen İstanbul’da yaşamakta olup, Altan ve İlhan adında iki oğlum vardır.
Öykülerinizin temelini oluşturan temel etkenler neler?
İnsan. İnsan üzerinden gelişen olaylar, kişinin iç dünyası, iç konuşmaları, söyledikleri veya söyleyemedikleri. Elbette ki bir öykü kurgusunda temel malzeme insan üzerinden ele alınıyor. Fakat hayat akışında gözden kaçırdığımız, göz ardı ettiğimiz o kadar çok kare ve anlık hissiyatlar var ki, bunların hepsi bir öykünün satırlarında yer alabiliyor. Hayata, yaşama, insanın hali dediğimiz o anlık karelere değinmek benim için ayrıca cezbedici ve keyif verici.
Öykülerinizde daha çok hangi konulara yer veriyorsunuz?
Olayları ve davranışları çok fazla sorgulamadığımızı düşünüyorum. Ki öncelikle buna kişinin kendisini sorgulamasıyla başlaması gerektiğine inanıyorum. O nedenle olay ve kişi sorgulamasına öykülerimde epeyce yer veriyorum. Duyguyu ana tema olarak kullanırken kişiyi bir başka ayrıntıda düşünce yolculuğuna çıkarmak oldukça keyifli. Öznel bir dil olan ben dilini kullanarak bir anlatım gerçekleştirmeye çalışıyorum ve öykülerimde kendime dair bir üslup oluşturduğuma inanıyorum. Fakat şunu da bir öz eleştiri olarak ta söylemek isterim ki, karamsar bir dil kullandığım ve hüznü temel vurgulayıcı etken yaptığım doğrudur.
Yazmanızda en büyük etken nedir?
Yazma halinin iyileştirici bir gücü olduğuna yürekten inanıyorum. Tabi ki denge her konuda olduğu gibi bu konuda da çok önemli. Bunun yanı sıra kimi zaman yazılarımızda kendimizi de ifade etmiş oluyoruz. Çünkü şöyle bir gerçek var ki, her yazar biraz da kendini yazar. Mutluluk ve mutsuzluk olarak ikiye ayırmak haksızlık olur. Toplumda genelde mutsuz insanların yazdığına dair bir saptama var. Oysaki her iki duygu halinde de satıra bir şeyler dökebilirsiniz. Sanırım bu yolculukta üretiyor olmak ve bununla birlikte yazının şahsımı değerli kılıyor olması benim için en büyük etken.
Yazarken çektiğiniz en büyük zorluk nedir peki?
Aslında bu soruya yazar arkadaşlarımın da bana katılacağını düşünerek klasik bir cevap vermek istiyorum. Sanıyorum en büyük zorluk tekrara düşmek ve zaman zaman tıkanmak. Yazıyı hayatınıza günlük bir disiplin ile soktuğunuzda bu zorluk çok fazla yaşanmasa da kişi tekrara düşebiliyor. Bu nedenle zaman zaman yazılarını da demlenmeye bırakması gerektiği gibi, insanın kendisini de biraz demlenmeye bırakması gerekir diye düşünüyorum.
Yazma yolculuğunuzda önünüzdeki hedef nedir?
Yazmayı sonlandırmayı asla düşünmüyorum. Nefes aldığım süre boyunca yazmak şu veya bu şekilde yaşamımda olacaktır. Dört kitabım var, tabi ki beş, altı, belki de yedincisini görmek isterim. Çeşitli dergilerde, edebiyat platformlarında yazılarımla, öykülerimle var olmak isterim. Mühim olan usanmadan yazmak, yazma eylemini sevmek ve daha çok okuyucu ile buluşmak. Yazdığım her cümle ile her bir insan ruhunda ayrı ayrı pencereler açabilmek isterim. Umuyorum ki her öykümde, her yeni kitabımda kendimi biraz daha aşarak bunu başarabilirim. Bu benim için bu süreçteki en büyük mutluluk olur.
Hocam tekrar teşekkür eder başarılarınızın devamını dileriz.
Ben de sizlere davetiniz ve bu güzel söyleşi için çok teşekkür ederim.