0-6 yaşın ne kadar önemli olduğunu doğum uzmanları, çocuk doktorları, çocuk psikologlarından uzun uzun dinliyoruz. Ben oralara girmeden merak edilenleri o uzmanların yazılarını okumaya havale edip bizim, toplum olarak çocuklarda yapamadığımız, o minikleri anlamak, kavramak ve bu yaş aralığındaki çocuklar için aslında zaman harcayarak gelecekteki sorunların büyük bir kısmını ortadan kaldırmanın mümkün olduğunu genç çocukları olan anne ve babalar çok iyi bilir. Tüm kavgalarımızı siyasî ve ekonomik tüm sohbetlerimizi hep çocukların yanında yaptık. Kötü esprilere maruz kaldılar. Bu hayat ipini göğüsleyen o minikler. Bazıları daha çocukken, bazıları ergenlikte, bazıları gençlikte, çocukken ekilen yanlış bilgilerin semeresi olarak okulda başarıyı yakalayamadı. Kimi ideallerini kaybetti kimi olumsuzluk içindeki fırsatları görmeyi başaramadı. Aslında o minikler çok şey istemiyordu. Biraz huzur, biraz sevgi, biraz ilgi… Evet bunların ekonomi ile ilgisi dolaylı yönden olabilir fakat biz, tüm hayatımızı ekonomi (para) olarak gördüğümüz için büyük hatalar yaptık. “Ben çalışıyorum” dedik ilgilenmedik, “daha ne yapabilirim” diye dinlemedik. Şartları bahane edip kendi vicdanımızı temize çıkardık.
Sonuç mu?
O minikler şimdi genç ve sorunları çok daha büyük…
Çocukluk görmeden yetişkinliğe geçen minikler, çocuk işçiler, aile içi şiddet vs. Her ebeveyn kendi çocuğundan sorumlu olduğu kadar diğer çocuklardan da sorumludur. Kendi çocuğunun geleceği için bugün komşun, yarın çocuğunun en yakın arkadaşı… Topyekûn biz çocuklarımızı nasıl erdemli, zeki, çalışkan, sosyal çevreye ve insana duyarlı olabilirler düşünceleri üzerinde çalışmalar başlamalı; yeni evli kardeşlerimize bu konu ayrıntılı ve sürekli anlatılmalı ve toplumsal farkındalık için büyük çabalar içine girmeliyiz.
Miniklerin gözlerinden, büyüklerimin ellerinden öperim.
Saygılarımla…
Murat EROL