Batmanlı, Çocuk Kalp ve Damar Cerrahisi Uzmanı bir doktor. Türkiye’nin en büyük şehir
hastanelerinden birinde çalışıyor.
Bir hastamızı yaklaşık 10 gün takip etmiş olmam münasebetiyle, gördüğüm kadarıyla abartmadan şahit olduğum durumu anlatmaya çalışıyorum; gecesini gündüzüne katarak çalışıyor. Ameliyathane, yoğun bakım ve yatan hasta servislerine koşturmaktan muayene odasına bile uğramaya vakti yok.
Yanına uğradığımda çoğu zaman zamanını almamak adına çayını bile içmiyorum. Çünkü işini yaparken adeta saniyelerle yarışıyor. En ufak bir ihmalinin ameliyat masasında veya yoğun bakımda, ya da yataklı tedavi servisinde yatmakta olan bir hastanın hayatına mal olabileceğinin bilincinde.
Son ziyaretimde konu, son dönemlerde ülkeyi terk eden doktorlara geldi. “Hocam” dedim. “Birçok doktor ücretleri az diye ülkeyi terk etti. Başka ülkelere daha yüksek ücretlerle hizmet vermeye başladılar. Bu konuda ne düşünüyorsunuz?”
Aldığım cevap karşısında şaşkınlığımı gizleyemedim.
“Para için ülkesini terk eden doktorları ben, savaşta sınırda nöbet tutarken ülkesini bırakıp kaçan askerlere benzetiyorum” dedi.
Ve ekledi:
“Biz yıllardır ülkesini bırakıp savaştan kaçanlara kızıyoruz. Ülke maddi olarak zor durumdayken ülkeyi bırakıp, daha yüksek ücret veriyorlar diye başka ülkeye gidenleri ben savaşta, sınırda nöbet tutarken nöbet yerini terk edip kaçanlara benzetiyorum. Bu zor zamanda bizlere ziyadesiyle ihtiyaç varken hizmet etmeyeceğiz de ne zaman hizmet edeceğiz. Bizim yurt dışına gidişlerimiz yüzünden mağdur olan, hayatı sönen, ameliyat olamayan, belki de uzman doktor olmadığı için tedavisini olamayıp vefat eden hastaların hesabı bizden mahşer gününde sorulmayacak mı? “Para için ben memleketi terk etmek zorunda kaldım, bu yüzden çocuklar öldü, hastalar öldü.” dediğimizde cevabımız makul görülecek mi? Bizim mesleğe başlarken yaptığımız yeminler şartlar ne olursa olsun bütün hastalara imkanlar ölçüsünde hizmet verme yemini değil midir? Bu yüzden imkanlarımız elverdiği müddetçe bu ülkenin evlatlarına hizmet vermeye çalışıyoruz. Çok şükür evimiz var, arabamız var, zorunlu masraflarımızdan fazlasını karşılayacak gelirimiz var. Cenab-ı Hak bize görev olarak uzman doktorluğu nasip etmiş. Şafi ismiyle şifa veren O’dur. Biz de bize verilen bu görevde şifaya vesile olmaya çalışıyoruz.”
İtiraf edeyim ki aldığım cevap hiç de alışık olduğum bir cevap değildi. Gerçekten de bu sohbetten çok istifade etmiş ve böyle doktorlarımız olduğu için de gurur duymuştum.
30 yıla yakındır sağlık sektöründeyim. Sağlık çalışanlarının sorunlarını, çilelerini, sıkıntılarını en yakından bilenlerden ve yaşayanlardan biriyim. Pandemi döneminde yapılan fedakarlıklar dahi sağlık çalışanlarının insanlığa ne denli büyük hizmetler verdiğini özetlemeye yeterlidir. Yalnız son dönemlerde ekonomik sıkıntılar bahane edilerek yurt dışına giden doktorlar yüzünden hastanelerimizde ciddi sağlık sorunlarıyla karşı karşıyayız. En yakından başlayayım. Sason ilçemizde şu an Kadın Hastalıkları ve Doğum Uzmanı yok. Haftada bir gün Batman’dan görevlendirme ile bir doktor gönderiliyor, bazı haftalar da gelmiyor, gelemiyor. Kadın Doğum hastaları muayene için en az bir hafta beklemek durumunda ya da gebe haliyle köylerden geliyorsa Batman’a gidiş-geliş yaklaşık 200 kilometrelik yolu çekmek zorunda kalıyor. Batman’da ve diğer illerde isteyen her hasta, istediği saatte randevu alabiliyor mu? Kesinlikle “hayır” sevk edilen hastalar randevu için günlerce beklemek zorunda kalıyor, bazen randevu alamıyor. Bazen bir ay sonrasına bile randevu verildiği oluyor.
Uzman doktor sıkıntısı yüzünden randevu alamamış, hastalığı ilerlemiş, belki zamanında müdahale edilemediği için vefat etmiş ve edecek olan bütün hastaların müsebbibi kısmen de olsa para için memleketi terk etmiş doktorlar değil midir? Bu dünyada olmazsa bile dar-ı bekada onlara bu ihmalkarlığın bedeli sorulmayacak mı?
Beni tanıyanlar bilir ki siyasi konularda fazla yorum yapmam, hükümet işlerine karışmam. Her zaman kendi sorumluluk alanımda hareket etmeye çalışırım. Bilirim ki; bana benim sorumluluğum sorulacak. Başkasının sorumluluğu-sorumsuzluğu kendini bağlar. Uzman doktorların ülkedeki nöbeti bırakıp yurt dışına kaçmasında elbette ki yönetimin hataları olabilir. Ama hiçbir şey hekimlik andında geçen “Mesleğimi vicdanımla, onurumla ve iyi hekimlik ilkelerini gözeterek uygulayacağıma” ilkesinde geçen “vicdanımla” kelimesinin yerini dolduramaz. Vicdanı tefessüh etmemiş hiçbir doktor insanlarını ölüme terk edip para için başka yerlere gitmez.
Evet vicdanı ile cüzdanı arasında kalınca cüzdanı tercih edip kaçanlar ve vicdanı tercih edip insanlarımıza büyük fedakarlıklar yaparak hizmet edenler… Vicdanı tercih edenlerin iki cihanda da daha huzurlu olacağına eminim.
Evet Batmanlı hemşehrim olarak gurur duyduğum, Çocuk kalp damar cerrahisi uzmanının görüşleri beni bu makalede vicdani bir sorumluluğa itti. Yine İstanbul Üniversitesi Çapa Tıp Fakültesi’ne birincilikle giren ve girdiği üniversitesinden birincilikle mezun olan Batmanlı Merve Nur Uçar’ın konuşması da bu satırları pekiştirir cinstendi.
“Aynı okuldan mezun olmanın gururuyla yetinmeyip yeni Aziz Sancarlar olacağız. Şu an yurt dışında var olan imkanları ülkemize kazandıracağız. İlim yolunda var gücümüzle çalışacağız. Rasim Özdenören’in deyimiyle hem bu deveyi güdecek hem bu diyarda kalacağız. Çünkü deve de bizim diyar da. Ülkeyi, elin memleketine garson kazandıranlar değil kendisini okutan büyüten bu topraklara borcunu ödeyenler kalkındıracak”
Uzun süredir beynimde tasarladığım ve yazmayı düşündüğüm bu yazıyı 6 Temmuz 2022 Perşembe gece saat 02.00 civarı yazıyorum. Yani Konya’da aynı mesleği icra eden kardiyoloji uzmanı Dr. Ekrem Karakaya’nın katledildiği gece yazıyorum.
Bu olayla ilgili çok şey yazılacak, çizilecek… Ben sadece şunu söylüyorum: “Kardiyoloji uzmanı Dr. Ekrem Karakaya birçok uzmanın cüzdan için ülkeyi bırakıp kaçtığı bu zor zamanda vicdanını tercih ederek ölümüne de olsa ülkesine ve insanlarına hizmet etmeyi tercih etmişti.”
Başta ailesi olmak üzere canını ortaya koyarak çalışan fedakar sağlık çalışanlarımıza başsağlığı dileğimi iletiyorum.
Selametle….