6 Şubat depreminden 48 saat sonra enkazdan çıkartılan ve 2 ayağı ampute edilen okul müdürü kitap okuyarak ve yeniden görevine dönme umuduyla hayata tutundu.
Adıyaman Menderes İlkokul Müdürü İsmet Kaya, 6 şubat depreminde enkazında altında kaldı. Bir çocuğu ile birlikte enkazda kalan ve enkazdan 48 saat sonra çıkartılan Okul müdürü İsmet Kaya, önce Ankara oradan ise İstanbul’a sevk edildi. İstanbul’da her iki bacağı dizinin üzerinden ampute edilen İsmet Kaya, ameliyattan 8 gün gözlerini yeniden dünyaya açtı.
Burada 40 gün tedavi gördükten sonra oğlunun bulunduğu Afyonkarahisar’daki hastaneye sevk edilen İsmet Kaya, 5 ay 24 gün hastanede tedavi gördü. Tedavi sürecinin bitiminin ardından ayaklarına protez takılan Kaya, 6 hafta boyunca fizik tedavi gördü.
Hastanedeki ameliyat sonrasında gözlerini açar açmaz ampute olmasından dolayı emekli olmayı düşünün İsmet Kaya’ya eğitim camiasından arkadaşları hayata tutunması için emekli olmaması gerektiğini söyledi. Bunun üzerine bol bol kitap okuyan Kaya, bir taraftan da fizik tedaviye devam etti. Protezlerle 250-300 adım yürüyebilen İsmet Kaya, yeniden okuluna döndü. Öğretmenlerin yardımıyla odasına çıkan Okul Müdürü İsmet Kaya’ya öğrencileri de birbirinden duygusal mektuplar yazarak geçmiş olsun dileklerini iletti.

'Gözümü açtığımda aklıma ilk gelen şey emekli olmaktı'
Okul Müdürü İsmet Kaya yaptığı açıklamada, “6 Şubat depreminden 48 saat sonra enkazdan çıkartıldım. 5 ay 24 gün hastanede yattım. Tedavi sürecinin bitiminden sonra fizik tedavi görmem gerekiyordu. Çünkü öyle bir hale gelmiştim ki en ufak ağırlığı olan bir cismi kaldırmakta güçlük çekiyordum. Fizik tedaviye 6 hafta boyunca Afyonkarahisar’da devam ettim. Gözümü açtıktan sonra aklıma ilk gelen şeylerden bir tanesi hazır hale gelince emekliye ayrılmaktı. Milli eğitim camiasından arkadaşlar emekliye ayrılmam durumunda zamanın açıkçası iyi geçmeyeceği ifade etti. Pansuman olayının bitiminden hemen sonrada kitap okumaya başladım. Arkadaşların sosyal medya aracılığıyla göndermiş oldukları makaleler okumaya başladım. Okuyunca da tabiri caizse de kendi kendimi imtihan ediyorum. Ne kadar anladım? Zihnim hala eskisi gibi mi? İşte okuduklarımı algılayabiliyor muyum? Öğrendiklerimi bir gün sonra, evet böyle bir süreç yaşandı. Protezler takıldıktan sonra günde 250-300 adım atmaya başladım. Evin koridorunda 30’ar adım git gel yapıyorum, merdivenlerden inip çıkıyordum. Fizyoterapist ile bunu konuştum. Bu kadar bir mesafe gidip geldiğim oluyor, acaba işe gidip gelebilir miyim? diye sordum. Çok rahat gidip gelebilirsin dedi. Bir özlemle, bir hasretle, bir heyecanla, bir sevinçle dört gözle bugünü bekledim. Çok şükür geldim görevime başladım” dedi.