N.Y., özel bir banka şubesinden çıkarttığı kredi kartı kullanması için kardeşine verdi. Bankayı da yazılı olarak ‘Harcama 700 liraya ulaştığında tarafıma SMS yoluyla bildirilmesini istiyorum’ şeklinde sıkı sıkı tembihleyerek talimat verdi. Kardeşinin kullandığı kredi kartının bilgilerini ele geçiren üçüncü kişi kartı kullanmaya devam etti. Kartın harcama limiti 700 lirayı aşmasına rağmen iddiaya göre banka şubesi, kart sahibine herhangi bir bildirimde bulunmadı. Biriken borç için tüketicinin kapısını çalan banka şubesi, tahsilat için haciz işlemi başlatınca tüketici parayı ödemek zorunda kaldı. Mağdur tüketici ise kartın bilgilerini ele geçirip harcama yapan şüpheli hakkında dava açtı. Sanık hakkında 7. Asliye Ceza Mahkemesi’nde, ‘Başkasına ait banka veya kredi kartının izinsiz kullanılması suretiyle yarar sağlama’ suçundan 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu (TCK)’nun 245/1. Maddesi kapsamında ceza davası açıldı. Sanık, hapis cezasına çarptırıldı. Bu süreçte ödemek zorunda kaldığı parayı tahsil etmek isteyen tüketici 2. Tüketici Mahkemesi’nde hem sanık hem de banka şubesi hakkında dava açtı. Davalı bankanın harcama miktarının 700 TL’yi geçmesine rağmen kendisini bilgilendirmediğini, dolayısıyla diğer davalı ile birlikte müteselsilen ve müştereken sorumlu olduğunu ileri sürerek kredi kartıyla bilgisi ve rızası dışında yapılan harcamaların davalılardan müteselsilen ve müştereken tahsiline karar verilmesini talep etti. Davalı banka avukatı, davacının kredi kartını rızası ile başkasına teslim ederek şifresini paylaştığını, yapılan harcamaların şifre ile yapıldığını, müvekkilinin yapılan her bir harcamadan davacıyı bilgilendirme gibi bir yükümlülüğünün bulunmadığını, davacının tamamen kusurlu olduğunu belirterek davanın reddine karar verilmesini istedi.