Cenab-ı Hak bizlere birçok nimet vermiş. Bunların değerini çoğu zaman elimizden alındığında yada onlara erişemediğimizde anlıyoruz. Pandemi süreci de farkında olmadığımız bir çok nimeti hatırlattı bize aslında.
Bize verilen, elimizde olan ve değerini bilmediğimiz birçok nimet var. Bu nimetler O’nun rızası dairesinde kullanmak ve şükrünü eda etmek için verilmiş.
Şükredersek artar, şükretmeyip nankörlük edersek, şiddetli bir ceza bizi bekler.
Ve yine bir vakit Rabbiniz şöyle buyurmuştu: “Andolsun eğer şükrederseniz gerçekten size (nimetlerimi) artırıveririm ve andolsun, eğer nankörlük ederseniz, şüphesiz Benim azabım pek şiddetlidir.” (İbrahim Süresi 7. Ayet)
Pandemi dönemi ile anladık ki; maskesiz gezmek bir nimet, eş, dost akrabayı ziyaret etmek bir nimet, yaşlıları ziyaret edip ellerini öpmek, hayır dualarını almak bir nimet, tokalaşmak bir nimet, sosyal anlamda günahsız olarak yaptığımız birçok faaliyet bir nimet. Ama biz değerlerini bilmedik nankörlük ettik. Özellikle sosyal faaliyetlerimizin çoğunu günahlı faaliyetlere tebeddül ettik. Sokağa, çarşıya çıktığımız anda günahlarımızı ve günah ortamlarını arttırdık.
Nimetleri bize veren de dedi ki: “Şükrederseniz arttırırım, şükretmezseniz onu sizden alırım; nankörlük edip nimeti günahlarda, zararlı işlerde kullanırsanız hem nimeti sizden alırım. Hem de üstüne sizi cezalandırır, hayatı size zindan ederim.”
Bir yıl önceki maskesiz günlerimizi tahattur edelim;
Bu yüzden verilen nimetlerin değerini bilip nimet bizdeyken şükrünü eda etmek lazım.
İtalya’da, hastaneden iyileşerek taburcu olan 93 yaşındaki adamdan, endüstriyel solunum cihazının bedelinin ödenmesi istendiğinde, ağlamaya başlar.
Doktor:
“fatura yüzünden mi ağlıyorsunuz, diye sorar.”
Yaşlı adam:
“Hayır, ben ödemem gereken para yüzünden ağlamıyorum, bütün bunları ödeyecek gücüm var. Ne acıdır ki 93 senedir Allah’ın havasını soluyorum ve bunun bedelini hiç ödemedim. Halbuki, bir solunum cihazı için bugün, günlük 500 € ödüyorum. Allah’a ne kadar borcum var biliyor musunuz? Bunun için bir kere bile teşekkür etmedim.” der.
Evet değerini bilmediğimiz ve teşekkürünü eda etmediğimiz bir nefes… Ne kadar değerliymiş, solunum cihazına bağlanınca anladık.
Covid ve benzeri gribal enfeksiyonların yayılmasında büyük rol oynayan tükürük ile ilgili de bir hikaye dinlemiştim. Onu aktaracağım. Ama öncesinden sorarım; Bugüne kadar içinizden hiç tükürüğü olduğu için veya tükürebildiği için şükreden var mı?
Bu hikayeyi, yazdığı kitapların çoğunda günümüz gençlerinin gerçek yaşamlarını konu edinen, Kendini Arayan Adam, Aysel, Düzceli Mehmet gibi kitapları baskı rekorları kıran Halit Ertuğrul hocamızı Sason’a davet etmiştik. Sason’da bu hikâyeyi anlatmıştı:
Türkiye’nin sayılı zenginlerinden bir iş adamı hasta oğlu için hastane koridorlarında gözyaşı döküyormuş.
Bir yerde otururken
“Hastanız kim? Ne hastalığı var?” diye sormuş iş adamına.
“Hasta olan benim oğlum ve tek evlâdım. Türkiye’nin sayılı zenginlerindenim ama oğluma çare olamıyorum.” demiş.
Oğlunun hastalığı tükürük bezlerinin tükürük üretmemesiymiş.
“Sizin, bazen hiç düşünmeden tükürdüğünüz tükürüğü üretecek hiçbir zenginlik yok.” demiş.
“Oğlumun sağlığına kavuşması için tüm servetimi feda ederim.” demiş.
Hüznü daha da derinleşmiş. İşte bizim için belki aklımıza bile gelmeyen, ama onun eksikliğinde servet harcansa da çare olamayacak bir zenginlik var ağzımızda.”
Evet belki bugüne kadar hiç şükrünü düşünmediğimiz bir tükürüğü bile elimizden alınınca servetleri harcarsak geri alamıyoruz. Varın diğer nimetleri siz düşünün!
El, ayak, kalp, akıl, kulak göz… Hepsi ayrı bir nimet… Saymakla bitmez. Peki şükrünü hakkıyla eda ediyor muyuz?
Bu anlamda şuan içinde bulunduğumuz maskesiz günler de bir nimet. Değerini bilip, şükrünü eda eder, bize verilen nimetleri isyanda, günahta ve özellikle ekonomik sıkıntıların baş gösterdiği bu günlerde birbirimizi kazıklamada kullanmazsak maskesiz günlerimiz devam edebilir. Amma nankörlük ederde isyanlarımızı arttırarak devam ettirirsek maskeden daha kötü günler de gelebilir.
Selametle.